تقیسم بندی ضمایر در زبان به شرح ذیل می باشد:
1.ضمایر شخصی ( Personal Pronoun ) :
برای صحبت کردن درباره خود و دیگران از ضمایر شخصی استفاده می کنیم. این ضمایر در زبان برای جانشینی
اسم و جلوگیری از تکرار آن در جمله استفاده می شوند و در 4 نقش متفاوت از جمله قرار می گیرند:
- نقش فاعلی: به آنها ضمایر فاعلی ( Subject pronoun )گفته و جانشین فاعل جمله می شوند و قبل از فعل اصلی می آیند.
- نقش مفعولی : به آنها ضمایر مفعولی ( Object pronoun )گفته و جانشین مفعول جمله می شوند و بعد از فعل اصلی می آیند.
به مثال زیر توجه کنید:
John loves Mary. = He loves her.
John = subject
Mary = object
در جمله بالا فاعل جمله کننده کار است و مفعول جمله کسی یا چیزی است که اثر آن کار به فاعل تمام نمی شود و
به ناچار به دیگری می رسد. از آنجایی که فرمول ساخت جمله در زبان انگلیسی به صورت : Subject + verb + object
می باشد، John فاعل جمله که عمل دوست داشتن از او سر زده و Mary مفعول که عمل دوست داشتن بر او واقع
شده است.
3.نقش مالکیت :
در اینجا به دو حالت می توان مالکیت یا Possession را نشان داد:
1.بوسیله ی ضمایر ملکی ( Possessive pronoun ) : همانطور که از اسم ضمیر بر می آید، جانشین اسم
شده و مالکیت بر کسی یا چیزی را نشان می دهد.
2. یا از طریق صفات ملکی ( Possessive adjective ) : از اسم صفت متوجه می شویم که باید اسمی را توصیف کنیم.
این صفات همیشه همراه با اسمی بعد از خود می آیند و مالکیت بر کسی یا چیزی را نشان می دهند. اما با اینکه
به آنها صفات ملکی گفته می شود، جز صفتها بشمار نمی آیند.
به مثالهای زیر توجه کنید:
It is my car. It’s mine.
It is his car. It’s his.
It is her car. It’s hers.
4.نقش انعکاسی:
ضمایر انعکاسی ( Reflexive pronoun ) زمانی بکار می روند که فاعل و مفعول جمله یکی باشند.
به مثالهای زیر توجه کنید:
I cut myself.
I’m going to tell her some facts about herself.
He saw himself in the mirror.
